27 października sejm przyjął uchwałę ustanawiającą rok 2018

Rokiem Zbigniewa Herberta.

28 lipca 2018 roku minie 20 lat od śmierci poety.

W uchwale napisano:

W epoce kryzysu wartości i głębokiego zwątpienia Zbigniew Herbert zawsze stał po stronie zasad: w sztuce – kanonu piękna, hierarchii i rzemiosła, w życiu – kodeksów etycznych, jasno odróżniających pojęcia dobra i zła. Był uosobieniem wierności – samemu sobie i słowu.

W swojej poezji wyrażał umiłowanie wolności, wiarę w godność jednostki i  jej moralną siłę. Patriotyzm rozumiał jako miłość surową, wymagającą solidarności z poniżonymi i cierpliwej pracy nad przywracaniem pojęciom ich rzeczywistych znaczeń.

Przestrzegał: „Naród, który traci pamięć, traci sumienie”. A zatem „Należy […] zrobić wszystko, by odbudować imponderabilia i autorytety. Ich brak bowiem to dla losów narodu śmiertelne zagrożenie”.

Wprowadził do polszczyzny wiele zdań budujących naszą wyobraźnię, z których najważniejsze brzmi: „Bądź wierny Idź”.

Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 roku we Lwowie i, jak podkreślono w uchwale, jest jednym z najwybitniejszych poetów polskich i europejskich XX w.

Zadebiutował w prasie w 1950 roku, zaś w 1956 roku ukazał się jego debiutancki tom Struna światła. Od 1986 roku mieszkał w Paryżu, gdzie związany był z Zeszytami Literackimi. W 1991 roku poważnie chory wrócił do Polski. Ostatnie lata życia zmagał się z ciężką postacią astmy, przez którą nie wstawał z łóżka i miał problemy z mówieniem.
Do najbardziej cenionych dzieł Herberta należy cykl o Panu Cogito, a także książki eseistyczne: Barbarzyńca w ogrodzie i Martwa natura z wędzidłem. Poeta został wyróżniony m. in. Nagrodą Fundacji im. Kościelskich, Internationaler Nikolaus Lenau Preis, Nagrodą im. Petrarki, Nagrodą Krytyków Niemieckich za najlepszą książkę roku czy Nagrodą T.S. Eliota.